Dit verhaal is een cadeautje voor Renate. Zij is Kevins grote liefde. Zijn superheld. Alleen heeft deze superheld wel een heel bijzonder wapen… Let love rule!
Superheld
Het pakketje was zachtroze. De strik eromheen – zoals alle andere keren – felrood. Renate zuchtte. Weer een superheldenpak.
Met een schuin oog keek ze naar haar kledingkast; op de bovenste drie planken lagen ze keurig opgevouwen. Allerlei varianten op Spiderman, Wolverine, Batman en Catwoman. Van echte design-stukken tot goedkope makelij.
Nog uiteenlopender in smaak, vorm en thema waren de maskers. Ze had er inmiddels wel honderd met de post ontvangen. Maar wat moest je nou met een masker met een banaan als neus of een doodshoofd-masker met een sigaret tussen de tanden geklemd?
De heldenverzameling kostuums en maskers groeide nog elke week. En dat allemaal omdat Renate ooit, één keer, iemand een plezier deed door een haaienpak aan te trekken. Het was voor een reclamefilmpje. Een sympathiek doel. “Passend bij een superheld zoals jij”, zei de persoon in kwestie nog.
Met haar haaienpak aan en grijsgeschminkt stond Renate op aanwijzingen van de regisseur te wachten. Op dat moment kwam het telefoontje. De beruchte Party Crasher Harry dreigde een kinderfeestje te verstoren. Het was de 3de keer deze week dat hij plotseling op dook bij een feestje om de boel te verzieken. Tot nu toe kwam Renate telkens te laat om hem te pakken. Dat mocht niet weer gebeuren.
Geen tijd dus om het haaienpak uit te trekken. Renate spoedde zich naar het feestje. Party Crasher Harry was er nog. Hij had net de verjaardagstaart in het gezicht van de jarige gedrukt, de chips uit de bakken gegrist en voor de ogen van de aanwezigen verkruimeld. Al zijn aandacht ging nu uit naar de cadeautafel.
Renate was hem voor. Maar ze vergat dat ze vastgesnoerd zat in het haaienpak. Een arm in elke zijvin, haar benen in de staartvin. Het gaf Party Crasher Harry precies de ruimte die hij nodig had. In zijn binnenzak vond hij vliegensvlug de spuitbus met kleefslijm. Het clowneske gezicht van Party Crasher Harry glunderde.
Het groene kleefslijm spoot met grote golven over Renate en haar haaienpak. Alles plakte. Geschminkte haren, wenkbrauwen, wimpers en mond. Maar ook het haaienpak. Het zat muurvast aan de cadeautafel.
Een vileine lach. Party Crasher Harry zag zijn kans schoon en richtte zich weer op de onthutste kinderen. “Niemand stopt Party Crasher Harry”, kakelde hij. Waanzin klonk er in door. Een nieuwe golf kleefslijm. De kinderen gilden en stoven alle kanten op. Renate trok woedend aan het pak. Vergeefs. Party Crasher Harry achtervolgde een klein meisje. Ze was nog geen vijf jaar. Moedig probeerde ze in de gordijnen te klimmen. Maar met één zwaai van zijn klauwachtige arm had Party Crasher Harry haar alweer te pakken. Kleefslijm in de aanslag.
Het was nu of nooit voor Renate. Met een uiterste krachtsinspanning trok ze haar verkleefde mond open. Bloed stroomde uit de opengescheurde lippen.
Het deerde haar niet. Alle pijn en frustratie stopte ze in de eerste noten van haar lied. “Welche Freude wird das seyn, Wenn die Götter uns bedenken, Unsrer Liebe Kinder schenken, So liebe kleine Kinderlein.”
Die Zauberflöte. Party Crasher Harry leek betoverd en bleef als verdoofd staan. Het kleine meisje nog steeds met een arm omklemd.
“Wenn dann die kleinen um sie spielen, Die Ältern gleiche Freude fühlen”.
De stem van Renate raakte Party Crasher Harry in het diepst van zijn ziel. Hij zakte ineen. Luid snikkend begroef hij zijn hoofd in de blonde krullen van het kleine meisje.
“Het spijt me. Het spijt me zo…”, snikte hij.
Renate had zich eindelijk losgerukt en trok de verbaasde kleuter bij de huilende Party Crasher Harry vandaan. “Het is oké”, stelde Renate haar gerust en duwde haar voorzichtig terug naar de andere kinderen.
Renate hielp Party Crasher Harry omhoog. Zijn ogen roodomrand en vochtig. Ze streek hem troostend door de haren. “En nu niet meer doen, hé.”
Party Crasher Harry knikte. “Sorry, voor het stukmaken van je pak”, stamelde hij.
“Niet erg. Hij zat toch niet prettig.” Renate trok de laatste flarden van het haaienpak van zich af.
“Ik… Ik zorg dat je nooit meer zonder een passend pak zit”, beloofde Party Crasher Harry plechtig.
“Hou de post in de gaten!” En weg was hij.
Renate zag Party Crasher Harry daarna nooit meer. Maar de pakketjes met superheldenpakken zorgden dat Renate hem nooit meer vergat.
Waarom niet anderen laten genieten van dit verhaal? Plaats nu deze tweet:
“Uniek verhaal van EGO Schrijverij. Ben benieuwd wat jullie vinden.” (Tweet dit bericht)
Nog geen genoeg? Probeer dan ook deze verhalen:
– Patrick
– Evert
– Stefan
– Obbe
– Mark
– Karel
Hoe ziet een EGO Schrijverij-boekje er uit?
Voorbeeld van de binnenzijde.
Voorbeeld van de voorzijde.
